Artık

Benim ekşi yatak çarşaflarına bulaşmış rüyalarım sözcüklere yeltense, beyhude avuçlanan kar taneleri gibi eriyip giderler. Deftere dökülse soluk belirsiz acemi ve ayıp fotoğraflara benzerler. Olağan varlıktan tiksinip de buharlaşarak özgürleşen pek çok hayalet gibi... Arka’mda olduğunu sandığım onlarca daş’ım, aramızdaki yar’da bir Tanrı var şizosuna kapıldığım onlarca yâr-ımtrak, hayvani bir kazancın ve dölün peşine düşmüş materyalist sınıflar üzerinde tüten ütopik esriklikler ve birlikte söylendiği hâlde utanmazca unutulan müstehcen türküler gibi. Geriye kalakalan ben hangi ben’e benzer?