“Gerçeğin kuyusu
bir cehennem,” dedi. “Ömrümüz gerçeğin kuyusuna inmemek için mücadele etmekle
geçiyor. Sen bu yüzden kendini başkalarının kuyusuna atıyorsun, ben bu yüzden başımı alıp gidiyorum. Kendi kuyumuza inip kendimizi tanımak istemiyoruz. Biliyoruz çünkü ne kadar aciz, zavallı, korkak,
tiksindirici olduğumuzu. Ama bilmek istemiyoruz.”
“Bilirsek nasıl
dayanırız kendimize?” dedi Mürşit. “İnsanın kendine dayanması imkânsız.”
Ayfer Tunç, Dünya Ağrısı
