23.01.2016

Tarsuslu Paul'den sevgi üzerine

"Eğer insanların ve meleklerin diliyle konuşursam, ama sevgim olmazsa, ses çıkaran bir bakır ya da öten bir zil olurum.

Eğer peygamberlikte bulunabilirsem, bütün sırları bilir ve her türlü bilgiye sahip olursam, eğer dağları yerinden oynatacak kadar büyük bir imanım olursa, ama sevgim olmazsa, bir hiçim.

Eğer malımı sadaka olarak dağıtır ve bedenimi yakılmak üzere teslim edersem, ama sevgim olmazsa, bunun bana hiçbir yararı yoktur.

Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir, sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez.
Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz, kolayca öfkelenmez, kötülüğü anmaz.
Sevgi haksızlığa sevinmez, ama hakiki olanla sevinir.
Sevgi her şeye katlanır, her şeye inanır, her şeyi ümit eder, her şeye dayanır.

Sevgi asla son bulmaz. Peygamberlikler ise ortadan kalkacak, diller sona erecek, bilgi ortadan kalkacaktır.

Çocukken, çocuk gibi konuşur, çocuk gibi anlar, çocuk gibi düşünürdüm.
Yetişkin bir adam olunca çocukça davranışları bıraktım. Şimdi her şeyi aynada silik bir imge gibi görüyoruz, ama o zaman yüz yüze görüşeceğiz. Şimdi bilgim sınırlıdır, ama o zaman tıpkı bilindiğim gibi tam bileceğim.

İşte böylece kalıcı olan üç şey vardır: iman, umut ve sevgi. Bunlardan en üstün olanı da sevgidir."

Korintlilere Mektup 1