kraliçe'nin aşığı

Kraliçe aşığıyla birlikte olabilmek için kaçabileceği tek deliğe girecek ve onu orada anlaştıkları saatte bekleyecekti. Daha dün sözleşmişlerdi, içeri girecekler ve soysuz sapsız ama genç ve çekici aşığının bir dostu dışarıdan kilitleyeceklerdi onları. Ama işler düşündüğü gibi gitmedi.

İçeri girdiğinde gördüğü kişinin yirmi yaşlarının üzerinde genç bir kadın olduğunu gördü. Dalgalı saçları, çizgili bluzu, parmaklarında koca yüzükleriyle, eli çenesinde, düşünceli ama alımlı bir kadınla karşılaştığında ve kilidin kapanış sesini duyduğunda kraliçe ürperdi. Neler oluyordu böyle. Bunca riski alıp da ömründe görmediği bir kız evladıyla karşılaşmak elbette sinir bozucu idi. Kadın kendini tanıttı, “Merhaba efendim. Sizi ben yarattım. İkiniz burada buluşacak ve hasret giderecektiniz. Kral sizi basacak ve aşığınız olan o soysuz oğlanı zindana attıracaktı. Kral sizi aşağılayacak, ama halkın bu işi bilmesi işine gelmeyeceğinden durumu sineye çekecekti. Siz eski hayatınıza, iki metrekarelik karanlık kilerinize, iç dünyanıza sıkışıp kalacak, şaşalı fakat vasat hayatınızda aptal bir kraliçeyi oynamaya devam edecektiniz”

Kraliçe sinirlendi bu duruma: “Ne hakkınız var? Ben riski bilerek almıştım, sevgilimle bu karanlık odada alacağım tadlar, ilerde başıma gelebilecek tatsızlıklara, herşeylere değerdi belki. Ama artık buraya gelerek beni engellemenizle, tek kaçış yolumu da tıkamış oldunuz. Yazıklar olsun size.” Yazar da kraliçeyle eş zamanlı bir telaşa kapıldı, kendi yarattığı karakterleri daha büyük bir çıkışsızlığa sokmuştu, sakinleşmek için bir çay molası verdikten sonra, kraliçeye dönüp, “Özür dilerim efendim ama başka çarem yoktu. Artık klasik dönemlerde yaşamıyoruz. İnsanlar sonları belirgin trajedilerden çok sıkılmışlar. Eğlenmek istiyorlar, bu yüzden aranıza girmek zorunda kaldım. Hadi gelin size, daha eğlenceli bir çözüm yolu bulalım. Kralı öldürme planları yapmakla başlayalım işe. Ne dersiniz?”

Kraliçe biraz rahatlar gibi oldu: “Öyle olsun o zaman, başkaca da bir çarem var mı zaten?”