There was no answer, except the general answer life gives to all the most complex and insoluble questions. That answer is one must live for the needs of the day, in other words, become oblivious. To become oblivious in dreams was impossible now, at least till night-time; it was impossible to return to that music sang by carafe-women; and so one had to become oblivious in the dream of life.
Hiç bir yanıt yoktu, hayatın kompleks ve çözümsüz sorunlara verdiği o yanıt haricinde… O yanıt, günü olduğu gibi yaşamaktı, başka bir deyimle, kayıtsız kalmaktı. Rüyaya dalıp kayıtsız kalmak henüz imkansızdı, en azından gece gelene kadar böyle; şarap sürahili kadınların söyledikleri şarkılara dönmek imkansızdı; öyleyse elde tek çare hayat denen rüyada kayıtsız kalabilmekteydi.
Leo Tolstoy, Anna Karenina
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder